SABAHLEYİN

SABAHLEYİN

Işık mesafelerde kurdu yapılarını:

Yuvadan uçtu serçem, dallarda kurudu nem,

Akdeniz sularını okşayıp gelen meltem

Açmak için zorluyor evin kapılarını.

Bulsam ebediyetin ışıktan pınarını

“Kanatlar açabilsem, hicablar geçebilsem”

Hangi renk, hangi koku ve hangi bahçe bilsem

Yaşıyor fasılasız, solmayan baharını.

Sabah, parıltılarla sulara dökülüyor.

Yine uçsuz bucaksız isteklerim içimde

Sen gine perdelerin loşluğu içindesin.

Söyle, ruyalarımı aydınlık günlere yor.

Söyle beni düşürsün yepyeni bir ümide

Bir teselli ahengi gibi dökülen sesin.

Varlık, Cilt:3, Sayı:71,Sayfa:355,(15.06.1936.)