O Y U N C A K

O Y U N C A K

Çocuk oyuncağı kırdı         

Nasıl olsa kırılırdı    

İşi, inceden inceden

Kuruntudan,  düşünceden .

Yıllar yılı emek çekmiş,

Bitirmeden bitecekmiş –

Gibi heyecan duymuşsun

Hem, neyin varsa koymuşsun

Neyin yok ki dünyalarca;

Bütün yahut parça parça

Acıların, yaşayışın,

Soluk yazın, güzün, kışın,

Ve nadiren gördüğümüz

Bahçeyi dolduran gündüz ,

Fecir vurunca yanarak

Dallarından yaprak yaprak –

Dökülen renk, ışık ve ses…

Çocuk kısmı kıymet bilmez

Çamur da bir, cevher de bir;

Kırıverir, atıverir.

Ama kırılan senmişsin,

Çocuk bunu nerden bilsin.

20.Asır,  Cilt:7, Sayı:177, Sayfa:22,(05.01.1956).