MERSİYE

MERSİYE

Yurdun semalarında, gönüllerde sonbahar,

Her yerde yas ve gözyaşı, her yerde sonbahar…

Bir sonbahar sabahı üful etti bir güneş.

Bir sonbahar sabahı, Atam, kâinata eş,

Sonsuz ve muhteşem Atatürk etti irtihal…

Bir millet arkasında kaldı onun pür-melâl.

Sarmıştı sevgisiyle bütün bir cihan Onu,

Sevdikti Tanrılaştırarak her zaman Onu;

Her şey fedadı uğruna… kalbimde kan Onun,

Can ve canan Onun!

Sesler içimde haykırıyor; yan, kül ol, dağıl;

Sesler… derin, ölüm gibi; sesler çağıl çağıl

Bir perde geldi görmüyor etrafı gözlerim,

Ben matem eylerim, yanarım, matem eylerim.

Gökler yıkılsın, istiyorum, nerde sonbahar?

Yurdun semalarında, gönüllerde sonbahar.

Çığır,  Cilt:7,Sayı: 74—75, Sayfa:20, ( Ocak 1939).