MANDUBALA

MANDUBALA

Gözlerin, gözlerim ve gözlerimiz

Anlaşırlar derin bakışlarla.

Görünür her bakışta, sen, ben, biz

Parlayan, solmayan nakışlarla.

Aşkı duymakta terleyen derimiz,

Sönmüyor hiç dudakların ateşi,

Yanıyor değdiğince her yerimiz

Kanımız bir limon kadar ekşi..

Akdeniz sahilinde bir bahçe

Güneş altında işvesiyle yanar —

Portakallar ve hurmalar, narlar…

Sımsıcak gündüzün sonunda gece

Meyveler sütbeyaz, büyük, tatlı.

Mevsimin sönmüyor bakır rengi

Bedenin ak köpük köpük, tatlı,

Fildişinden omuzların sanki.

Gözlerin hep zafer kazanmışlar,

O bakışlar yenilmemiş aslâ..

Benim ömrümde başlıyor kışlar

Senin ömrün baharda Mandubala

Çaba, Sayı:2, Sayfa:5, Aralık 1966.