KALBİM

KALBİM I

Kalbim diliyor kanatlar açmak,

Çarpıntısı bitmiyor içimde.

Bir kuş gibi bahçelerde doğmuş,

Uçmak, uçmak… bahara uçmak.

Çarpar sanırım “ölüm” kapımda

Dünya ne kadar güzel meğerse.

Dünya ve çocuklarım, çocuklar

Hasret dolu sevgisile toprak.

Çarpar, sanırım avuçlarımdan

Bir kuş ucuyor ümide benzer,

Artık soluyor güneşli günler,

Mevsim ve şafak, ağaç ve yaprak.

II

Öldün, gören bilir o hazin anda halimi:

Çırpındım, ağladım, döğünüp düştüm, ağladım.

Öldün. Yitirdim en özenilmiş hayalimi

Yavrum, benim güzel çocuğum, Rüştü’m ağladım.