C Ö M E R D İ M

C Ö M E R D İ M

Cömerdim, bezletmek şanımdır, gönlüm –

Bir hızır pınarı gibidir,  serin.

Sen, ümit bağımda yetişen gülüm ,

Nen varsa bendendir: Rayihan, rengin.

O sabah kapında bütün vârımı

Beyaz ellerine bırakmadım mı?

Verdim gök dolusu ilkbaharımı

Uğrunda karşılık beklemeksizin .

Cömerdim, kalbimden dağıttığım an

Yaşamak tadıyla doluyor cihan

Ve sen gidiyorsun, asıl o zaman

Benim eserimsin, yalnız benimsin.

20.Asır,  Cilt:7, Sayı:153, Sayfa:22, (21.07.1955).