BİR KÜÇÜK ÇOCUĞUM

BİR KÜÇÜK ÇOCUĞUM

Bir küçük çocuğum yedi yaşında —
Sen benim biricik, güzel annemsin.
Ne kadar usluyum, yanı başında —
Uzat parmağını, yaramaz, emsin.

Neler mi isterim, elma, portakal,
Simit, kurabiye, çukulata al
Ben çocuk kalayım, sen de anne kal,

Unuttuğum zaman sorayım, nemsin?

Sahih nem olursun, bir düşünelim,
Çünkü büyümüşüm, çocuk değilim,
Belki kardeşimsin, belki sevgilim —

İlk ikrar verişim, son ifademsin.

Sevgin, tanrım gibi, içimde gerçek —
Sevgin, sevgilerin üzerinde tek,
Sevgin, ömür boyu sürüp gidecek,
Sevginle benimçin başka âlemsin.

Bir sözüm, birine uymaz, çocuğum —

Karma karışıktır düşüncem, duygum,

Yürekten yandığım, meftun olduğum,

Gözlerimde hem fer, hem dolan nemsin.

Suçumu bağışla, güzel bir şey af,
Affettim dedin mi cennet her taraf,
Sen de bir çocuksun, çocuk kadar saf—
Biricik sevgili güzel annemsin.

Çaba, Sayı:7, Sayfa: 13, Mayıs 1967.