BAHAR SABAHI

BAHAR SABAHI

Dalmış seyrediyordum baharı penceremden;

Gün, pancurlara konan iki kuşun sesiydi,

Yahut, karanfillerle bir çiçek bahçesiydi;

Başka bir tat ve huzur duyuyordum meltemden.

İşte günlerden beri ta gönülden özlenen

Şafak yüzlü bir kadın sabahlığını giydi,

Çıktı, bütün çiçekler ona, sanki, baş eğdi

Dalların arasından akar gibi geçerken.

Havada bu toprağın yarattığı bir mevsim,

Dışardan pencereye vuran şehir, bir resim,

Onu çerçeveliyor dört uzun hurma dalı.

Pencereden sabahı; dalmış, seyrediyorken

Yanıma geldin sıcak, içten sevincinle sen,

Bembeyaz ellerinde bir Yafa portakalı.

Varlık, Cilt:4, Sayı:94,Sayfa:347,(01.06.1937).